نردبانی دارم
آرزویی در دل
چشمهایی دارم
اشک گون بی محمل
ودلی دارم
سخت در عشق گرفتار (احمق)
و صدایی که به لرزش گوید
دوست دارم او را .
سیم تارم ترسید
بس که با حرص بدان کوبیدم
بس که با اشک ،از او نالیدم
آسمان میبارید
ناگهان در دل من
نردبانک سر خورد
به ته چاه ابد پرت شدم
نه ، نمردم
هیچ فرقی که نکرد .
باز تنها بودم
کاشکی می مردم !
* مصطفی عرب عامری *
همه ما آدما به به نوعی از هم طلبکاریم
همیشه فکر میکنیم که حق با ماست
و این ما هستیم که میتونیم حقیقت رو ببینیم و تنها ما هستیم که کلاممون حقه !!!
حتی خیلی از ما اونقدر احساس قدرت میکنیم و در تمام عمر حقیرمون اونقدر از همه عالم و آدم طلبکار بودیم که این حس طلبکاری برامون یه عادت شده و از خدا هم طلبکاریم
و وای به وقتی که بدونیم طرف مقابلمون آدم مظلومیه
اونوقته که خودمون رو خدا میبینیم و براش حکم صادر میکنیم
اما همه اینها رو باید در جای دیگری پس بدیم
باید تقاص بدیم
وگاهی هم به انسان بودن خودمون افتخار میکنیم
ولی انگار که ما آدمها فراموش کردیم که تنها موجوداتی در این دنیا که همنوع خودشون رو میکشند ما آدمها هستیم
و انگار فراموش کردیم که آخرتی هم وجود داره
و این ما آدمها هستیم که همیشه باید به خاطر کار نکرده محکوم بشیم
و دیگه این روزها اون مثل قدیمی هم صدق پیدا نمیکنه که میگه::
سر بیگناه تا پای دار میره اما بالای دار نمیره
بنظر من این روزها::
سر بیگناه بدون محاکمه بالای دار میره
و گاهی هم وقتی داری در کار نباشه؛؛ دست ما آدمها حکم دار رو پیدا میکنه
و این یعنی یک حقیقت
ساقیا پیمانه را لبریز کن
هر چه دا ری در دهان سرریز کن
ساقیامی ده که مدهوشم کند
بی خبر از حال و بیهوشم کند
ساقیا درد من را درمان نما
جرعه ای می در دل ودر جان نما
ساقیا محتاج درمان توام
در سرای دل نگهبان توام
ساقیا درمان دردم دست توست
این دل بشکسته ام درشصت توست
خدیا قدرتت رو شکر.
چقدر خوبه که انسان قدرت فراموشی داره
قدرت فراموش کردن
چون میتونه اتفاقهای بد و ناگوار زندگیش رو فراموش کنه
چون میتونه با فراموش کردن اونها یه زندگی جدید رو درست کنه
پس خدایا شکرت که میتونیم خاطرات بد رو از ذهنمون پاک کنیم
اونها رو از ذهنمون خاج کنیم
چون اگه این اتفاقهای ناگوار در ذهن ما باقی بمونه
اونوقته که دیگه زندگی مختل میشه
انسان بدبین میشه
مثل وقتی که کسی عاشق میشه و معشوقه اش اون رو از خودش میرونه
اونوقته که آدم نسبت به جنس مخالف حساس میشه و فکر میکنه که همه بیوفان،
یا مثل کسی که عزیزی رو از دست میده
اونهم نسبت به زندگی دلسرد میشه ؛؛؛
و باز خدایا شکرت که این قدرت رو در انسان قرار داده
البته اینکه بگیم انسان فراموش میکنه صحیح نیست
ما ممکنه که بتونیم خوشی های زندگیمون رو فراموش کنیم
اما اتفاقات بد و ناگوار رو هیچوقت فراموش نمیکنیم
چون برای اون درد زیادی کشیدیم
چون غصه های زیادی خوردیم
ومهمتــــر از اون چون دلمون شکست
تموم عمر عشقی رو که از دست دادیم یادمون میمونه
تموم عمر عزیزی رو که از دست دادیم فراموش نمیکنیم
و حتی تموم عمر در جایی از بدنمون که زخم بدی داشته ولی حالا خوب شده احساس درد میکنیم
پس ما اونها رو در یک گوشه از ذهنمون بایگانی میکنیم
و فراموش میکنیم که در پستوی این مغز پیچ در پیچمون ؛؛ درجایی؛ چیزی رو برای پنهان کردن داریم
پس خدایا شکرت
شکرت که این هم یه قدرت دیگه ست که تو به ما اعطا کردی
بزرگیت رو شکر
(( امیـــر ))
کــابوس شبـانــه
یعنی چیزی که گاهی برای هر انسانی لازمه
مثل من
صدایی وحشتناکی بود
همش صدا بود و صدا
اونهم صداهایی که مو به تن آدم سیخ میکرد
اولش بیخیال بودم
اما کم کم وهم برم داشت
کم کم ترسیدم
تمام اتاق رو گشتم
اما هیچ منبعی برای این صدا وجود نداشت
میون این صدای غریب و وحشتناک فقط سکوت بود
سکوتی میون تاریکی شب
و این من بودم که در میون تاریکی شب و در این سکوت سنگین هدف این صدا بودم
انگار که همه کلمات اون مثل تیرهای آتشین بود که به قلبم میخورد
تموم تنم خیس عرق بود
باز هم گشتم
اما انگار که نه انگار
چون هیچ کسی اونجا نبود که بتونم بگم صاحب صداست
کمی نشستم و چشمامو بستم
اما ناگهان با ترس بیشتری اونها رو باز کردم
مثل برق زده ها از جا پریدم
چون این صدا از درون خودم بود
و این صدا من رو خطاب میکرد
اول کمی خوشحال شدم که کسی اونجا نیست و من تنهام
ولی تازه فهمیدم که کاش کسی اونجا بود تا میتونست کمکم کنه
تا میتونست کمی دلداریم بده
ولی متاسفانه کسی نبود
وقتی صدای وجدان آدمها در بیاد یعنی اینکه آدم گناهکاره
پس یعنی منهم گناهکارم
اما گناه و جرمم چی بود؟
برای گناه من دلیلی وجود نداشت جز صدای درون من
جز صدای ........
احساس خفگی کردم
انگار که کسی داره گلوم رو با تمام وجود و قدرتش فشار میده
دیگه نمیتونستم نفس بکشم
خدایا یعنی این کار همون صداست
یکهو با تمام قدرتم بلند شدم
در عین گیجی نفس نفس میزدم
چند لحظه گذشت
هنوز همه جا تاریک بود
سکوت بدی هم بود...اما سکوتش آرامش بخش بود نه آزار دهنده
اما دیگه خبری از اون صدا نبود
صدای درون من ساکت شده بود
اونقدر ساکت که من حتی صدای ضربان تند و بی وقفه قلب خودم رو می شنیدم
اونوقت بود که خوشحال شدم
خوشحال شدم که هنوز چیزی در درون من هست تا من رو صدا کنه
خوشحال شدم چونکه تونستم صدای درون خودم رو بشنوم
و این برام نویدبخش بود
نویدبخش اینکه خدا دوستم داره و به فکرمه
و این یعنی با خیال آسوده زندگی کردن
زندگی کن چون چیزی در درونت وجود داره که راهنمای توئه
و این یعنی ....
دوست دارم برم بالا
اونقدر بالا تا از سردی این روزگار و سردکامی مردمش راحت بشم
تا از اون بالا ظلم آدمها رو بهتر ببینم
چون دیدم وسیعتر میشه
اونقدر وسیع که بتونم همه آدمها رو ببینم و خوبها رو از بدها تشخیص بدم
بتونم به مظلومها کمک کنم
اما نمیتونم
نمیتونم چون قدرتی ندارم
ولی دوست دارم
دوست دارم بپرم
پرواز کنم و برم نزدیک خورشید
اونقدر نزدیک شم تا تمام پرهام از گرمای اون بسوزه
تا شاید با سوختنم کمی احساس گرما کنم
گرمایی که واقعاً لذت بخشه
خلاصه میخوام برم بالا
بالای بالا
اونقدر برم بالا تا به خدا نزدیکتر بشم
نزدیک بشم تا بتونم کمی باهاش دردودل کنم
بهش بگم چه خبره ؛؛؛ هر چند که اون بهتر از من میدونه
اما بازم بهش بگم
بگم که اینجا چه خبره
بگم که ظالم کیه و مظلوم کیه
حتی میخوام ازش بپرسم
بپرسم که حتی خود من جزو کدوم دسته ام
ظالمم یا مظلوم ؟؟؟
میخوام بگم که سردمه
سردِ سرد ///
شب سردی ست امشب
شب برف است و بوران
شب تاریکی دلهای عاشق
گُشا آغوش عشق تا گرم شود دل
گُشا آغوش عشق تا گرم شود دل
چوکه اینک زمان عاشقی است
من امشب جز تو ماؤایی ندارم
من امشب جز تو هم یاری ندارم
من امشب عاشقم معشوقم اینجاست
گُشا آغوش عشق عاشق مَنم ،،من
من اِمشب سر بر این مُهرت گُذارم
کُنم سُجده در این سرما و طوفان
روم من بَر رُکوع در باد و بوران
خــداونـــدا
شب سردی ست امشب
گُشا آغوش عشق تا گرم شود دل
من امشب در میان باد و بوران
میان آن سحرگاهان و طوفان
روم بر سجده عشق ،، پیش پایَت
کنم من خاضعانه التماسَت
بگویم از ته قلبم خدایا
مرا هم تو پذیرا باش امشب
من امشب جز تو ماؤایی ندارم
خــداونــدا
شب سردی ست امشب
شب سردی ست امشب
شب سردی ست امشب
(( امیـــر امیری ))
عشق من شعر و شراب
عشق تو نقش بر آب
عشق تو یک گل زرد
دستایی که سرد سرد
عشق من مثل جنون
آبــی رنگ آسمــونه
مثل یک ماهی به دریاست
عشق من ببین چه زیباست
در دستانم دو جعبه دارم که خدا به من داده است.
او گفت:غصه هایت را درونجعبه سیاهبگذار و شادی هایت را درونجعبه طلایی.
به حرف خدا گوش کردم.شادی ها و غصه هایم را درون جعبه ها گذاشتم. جعبه طلایی روز به روز سنگین تر می شد و جعبه سیاه روز به روز سبک تر.
از روی کنجکاوی جعبه سیاه را باز کردم تا علت را دریابم.دیدم که ته جعبه سوراخ است و غصه هایم از آن بیرون می ریزد.سوراخ جعبه را به خدا نشان دادم و گفتم:در شگفتم که غصه های من کجا هستند؟خدا با لبخندی دلنشین گفت:ای بنده من!همه آنها نزد من? اینجا هستند.
پرسیدم پروردگارا!چرا این جعبه ها را به من دادی؟چرا ته جعبه سیاه سوراخ بود ؟
گفت:ای بنده من!جعبه طلایی را به تو دادم تا نعمت های خود را بشماری و جعبه سیاه را برای اینکه غم هایت را دور بریزی./
سخن نویسنده::
و متاسفانه این کاریست که ما انسانها به ندرت انجام میدیم و اندکند کسانی که هر روز به نعمت های خدا فکر میکنند و شاکر نعمتهای اویند و ما آدمیان که در مقابل خدا بسیار حقیر ناچیزیم فکر میکنیم که تنها با خواندن 17 رکعت نماز روزانه توانسته ایم که شکرگزار نعمتهایش باشیم ولی نمیدانیم که این نماز را هم از روی عادت روزانه میخوانیم نه از برای شکرگزاری
عشق یعنی خاطرات بی غبار دفتری از شعر و از عطر بهار عشق یعنی یک تمنا یک نیاز زمزمه از عاشقی با سوز و ساز عشق یعنی چشم خیس مست او زیرباران دست تو در دست او عشق یعنی ملتهب از یک نگاه غرق درگلبوسه تا وقت پگاه
زندگی زیباست زشتی‌های آن تقصیر ماست،
در مسیرش هرچه نازیباست آن تدبیر ماست!
زندگی آب روانی است روان می‌گذرد...
آنچه تقدیرمن و توست همان می‌گذرد
