چه ساده میتوان دلتنگ شد
و چه ساده میتوان اشک ریخت
انگاه که تنها تو باشی و خدای خود
به دور از هر گونه ناپاکی
میتوان ساده بود
به شرط آنکه دلت پاک باشد
* امیر امیری *
چشم بستم و دیدم تو شدی جان و جهانم
* امیر امیری *
روزهاست که سال هم نو شده
اما ما هنوز همانیم
انسانیم
انسانیم، و نه آدم
همانانی که دروغ می گویند
همانانی که ریا می کنند
و همانانی که نام انسان را یدک می کشند
و هنوز هم حتی به راه نیز نرسیده ایم
که بخواهیم اولش باشیم یا آخرش
ما هنوز هم همانیم و شماره سالها برایم تفاوتی ندارد
ما هنوز همانیم
بی امید آدم بودن و آدم شدن زنده ایم
چرا که لبالب شده ایم از جور روزگار
از قهر کردگار
از یار بی قرار
و ما هنوز همانیم...
انسانیم و نه آدم
* امیر امیری *
گاهی به تنگ می آیی از هر آنچه که هستی
آنچنان که
فریاد هم چاره کارت نمی شود
* امیر امیری *
گاهی دلتنگی می آید
غم می آید
ماتم هم می آید
و چنان بر سرت آوار میگردند که نمیدانی حکمتش در چیست
و تو میمانسی کوهی از دردهای دیر درمان
نمیگویم بی درمان چون خدا هنوز هم هست
و میدانم در کورسوی ناامیدی به سراغم خواهد آمد
اما گاهی بعضی دردها دیر درمانند
و دیگر دردی، بی درمان
و اما اینروزها از همه طرف، هر آنچه که هست،
دلتنگی،درد، غم و اندوه به سویم هجوم آورده اند
و من مانده ام دنیایی فکر و خیال
* امیر امیری *
گاهی وقتها دلتنگی امانم نمیدهد
مهم نیست من کجایم و تو کجا
او خودش می آید و می ماند
امان از این درد لعنتی
* امیر امیری *
تو ای باران پاییزی
چرا اینقدر غم انگیزی؟
گاهی یک حس بد و
گاهی یک حال خوب
چه میشود این حال من، در این روزهای زرد پائیزی
میدانم... حال من هم بلاتکلیف است
یک سردرگمی خاص، از جنس پاییز
پاییز......
وقتیکه نه حال هوا خوب است، نه حال دل
عجیب دلتنگی می آورد این پاییز
میدانم... راست میگویی،
بجز دلتنگی عجیب بلاتکلیفم
بلاتگلیف مثل برگ درختان،
که نمیدانند ساعتی دیگر بر شاخه درخت پادشاهی میکنند،
یا در زیر پایی له شده اند، آنهم با صدایی گوشخراش
حال عجیبی ست
شاید وقت ریزش من هم باشد
شاید امروز.... شاید فردا
و حتی شاید ساعتی دیگر
* امیر امیری *
گاهی وقتها یه چیزایی هست
که نباید باشه
وگاهی هم یه چیزایی نیست
که باید باشه
درست همون وقتی که آرامش هست و نیست
* امیر امیری *
من عاشق تر از دیروز
من عاشق تر از هر روز پیش
بعید نیست که ساعتی بگذرد و باز عاشق تر شوم....
چنان در خیال با تو بودن میروم که یادم میرود کی زمان گذشته
کی صبح شده و
کی و کجا خورشید غروب کرده...
نمیدانم
تا کجا میخواهد این عشق ثانیه به ثانیه در من بیشتر شود
اری
انتها ندارد این شدت دوست داشتنم به تو...
بانوی من
دلم قرص است به عشق تو
ولی چه کنم
که اینگونه عاشق دو دیده ی بیمار و مخمورت شده ام ....
یکبار دیگر مرا به اسم صدا بزنم
و بعد از شنیدن جانم
از صدای لرزان من
بگو دوستت دارم
میخواهم با این جمله به اسمان
پرواز کنم ...
به تو که فکر میکنم
تا که چشمانم را میبندم
پاهایم از زمین جدا شده
و حس پرواز به من دست میدهد
بانوی من
بار دیگر مرا
به اغوشت بخوان
تا با دل لرزانم از شوق نفسهای تو
عشق را
در گوش دلت زمزمه کنم
دوست دارم ترا
ای تو دلیل همه ی بودنها
» آرشیو مطالب
