پسری بود ژولیده 

پیرهن از شلوار بیرون

کفشی داشت بی جوراب

ساعتش بی بند بود

مویی داشت چرب چرب

که چه کم پشت و زشت

اسم عشقش بود فتنه

که چه دوست  داشت او را

هیکلی داشت قناس

همچو مردی سر طاس

عشقی داشت نافرجام

که در عشقش بدنبال

دروغ و هوس و شهوت بود

(امیر امیری)

پ. نوشت: این شعر در سال 1380 در وصف پسری گفته شده که ساعت 5 صبح، در سر قرار منتظر عشق خود بود.