و باز باری دیگر به سراغ تو آمده ام،

بعد از یکسال و 6 ماه و 6 روز دوری

و در ابتدای کلام

سلام و درود خویش را خالصانه نثارت میکنم

امروز آمده ام به سراغ تویی که همیشه مامنی بودی برای دردهای من

میدانم که مرا بی وفا میخوانی اما بدان که بی وفا نیستم، رفتنم شرط بود و اجبار

باید میرفتم

و اما حالا نیز همانند صدها بار دیگر برگشته ام

و بازهم مثل تمامی آن بارها با دلی شکسته و قلبی ویران

میدانم که بی صبرانه در انتظاری تا برایت بگویم شرح حال زار خود را

اما چه بگویم؟؟

چه بگویم که کلمات نیز قاصرند از وصف حال من

قاصرند از وصف شوریدگی من

امروز حال عجیبی در تمام وجودم رخنه کرده و مرا با حالی نزار در بیابان تنهایی رها ساخته

حال خرابی دارم

نه قبلم یاریم میکند و نه ....

دیگر به اوج خستگی خود رسیده ام

و فکر مشوشم مرا باز میدارد از هرچه که باید

امروز آمده ام تا بمانم

چرا که سهم من و تو از یکدیگر  8 سال و 5 ماه و 15 روز بودن با هم است

میدانم که نگران منی

اما مهم نیست حال من

مهم نیست که حالم چگونه است

مهم نیست که قلبم شکسته است

مهم نیست

آری مهم نبودن را فریاد میزنم

هرچند که تو نیک میدانی که دروغی بیش نیست

* امیر امیری *