باید از رفتن تو جامه به تن پـــــاره کنم

درد دل را به چه انگیزه توان چــاره کنم

در میخـانه گشــایید به رویــم که دمی

درد دل را به می و ساقی میخواره کنم

مگذاریـد که درد دل مـن فـاش شود

کـه دل پیـر خـرابـات ز غـم پــاره کنم

سر خـُم بادسلامت که به غمخواری آن

ذره در پـرده عشـق تـو چو خُمپـاره کنم

ز سـرا پـرده عشـقــت  بــدر آیــم روزی

ساکنان سر کُویت همه آواره کــــــــــنم