یه نفر تو آخرین ثانیه ها از راه رسید
اون با آخرین ستاره، دست مهتابو بوسید
اون ،تو اولین قرارِ عاشقی پیشم نشست
اون با چشمای قشنگش غم قصه رو شکست
اون همون لحظه رسید که عاشقی میخواست بمیره
اون اومد تا عاشقی رونق بگیره میدونست لحظه ی دیدار منه
میدونست هنوز ستاره روشنه اون سرِ ساعت عاشقی من،
جوونه کرد اون منو عاشق ِ آشیونه کرد
اولین قرارِ عشقو تو چشای اون نشستم آخرین شبای عشقو تو چشای اون شکستم
دل من هنوز نداره اینو باور که قشنگترین بهارم، برسه لحظه ی آخر
به عشق سلامی دوباره دادیم
با تمام وجودمان
به عشقی زیبا
سلامی دوباره دادیم
و دوباره یکدیگر را دیدیم
از روزنه ای دیگر!
از روزنه عشق
از روزنه اعتماد و صداقت
من و تو هستیم که با هم شاد میشویم
من و تو هستیم که با هم مـــا میشویم
برایش تلاش می کنیم
برای رسیدن به فردی واحد
و به عشق سلامی دوباره دادیم
هر چند که هنوز دز آستانه اش ایستاده ایم
**********************
تو با من ماندی
تو همه چیز را در وجودم خواندی
تو مهرت را به من بخشیدی
الطافت را
و تمام ومهربانیت را
تو همه چیز را به من بخشیدی
همانگونه که من
در تمام این مدت
همه چیز را بتو بخشیدم
قلبم ، روحم ، احساسم
و همه وجودم را
بتو بخشیدم
وحالا نوبت توست!
تو هم بخشیدی
حتی مهربانیت را
و ما به عشق سلامی دوباره دادیم
راه عشق طولانیست
امـــــــا زیباست
* امیر امیری *
یه کسی گفته: اگه یه چیز رو مصرانه میخوای؛ رهاش کن،
اگه برگشت برا همیشه باتو می مونه؛
واگه نیومد ،بدون حتما مال تو نبوده که باش شروع کنی.
عشــق یعنـی :
سـوخـتن و پرپر زدن
عشــق یعنـی :
سالهای عمر سخت
عشــق یعنـی :
چون همـیشه باختن
عشــق یعنـی :
حسرت شبهای گرم
عشــق یعنـی :
یـاد یـک رویــای گـرم
عشق یعنی؟
یارا! به دلم نشانه از تست
وین زمزمه شبانه از تست
آوای تو خفته دردل
شور غزل و ترانه از تست
هر شب منم و ستاره ی اشک
وین گوهر دانه دانه از تست
با آنکه جوانی ام بسر شد
در باغ دلم جوانه از تست
هرگز ز در تو رخ نتابم
سر از من و آستانه از تست
در پای تو جان سپردن از من
در من غم جاودانه از تست
جان را بطلب،،بها نخواهم
گر ناز کنی،،بهانه از تست
باز آ که فرشته زمانی
ای ماه زمین! زمانه از تست
دور از تو دلم چو شب سیاه است
ای ماه! بیاکه خانه از تست
از عشق تو نغمه خوان شهرم
غمناله عاشقانه از تست
شادم که زبوسه های گرمت
بر روی لبم نشانه از تست
در قلب،،یگانه زمانم
وین منزلت یگانه تست
من شاهد شهر آشنایم
من شاهم و عاشق گدایم
فرمانده جمع عاشقانم
فرمانبر یار بی وفایم
از شهر گذشت نام و ننگم
بازیچه دور آشنایم
مست از قدح شراب نابم
دور از بر یار دلربایم
سازنده دیر عاشقانم
بازنده رند بی نوایم
این نغمه برآمد از روانم
از جان و دل وزبان ونایم
ای نقطه عطف راز هستی
برگیر ز دوست جام مستی
هـــیچ دانی َکــه مـن زار گرفتــار تـــــــوام !
بــــا دل و جــــان سبب گـرمی بـازار تــوام
هــر جفــا از تو بمن رفت بـمنت بخرم
بخـدا یــار تـوام،یــار وفــــادار تـــــوام
تـــا گــیســـوی تــــو آخـر بـکمنــدم افکنــد
مــن اسیر خـم گیســتوی تـــو و تـــار تـوام
روی بگشا بر این عشق و وفاداری من
تا دم مـرگ بجــان عاشق دیـــدار توام.
گر برانی ز دَرم از دَر دیگر آیم
درد خــــــواهـم دوا نمی خـــــــواهـــــم
غصـــــه خـــــواهــــم نـوا نمی خــواهـم
عـــــــاشقـــــم،،عـــــــــاشقــــم مــــریض تـــــــــوام
زیـن مــــرض مـــــــن شفــــا نـمی خـــــــواهـــــــــــم
مـــن جفــــایـت بــــه جـــان خــــــریدارم
از تــــــو تــــــرک جفــــا نـمی خــــواهـم
از تــــــــو جـــــانــــــــا ،جـفـــــا وفـــــــــــا بــــاشـــــد
پـــــس دگــــــــر مـــــن وفــــــــا نـــمــی خـــواهـــــم
تــــو صـفــای مـنی و مــــــــروه مــــــــن
مـــــــــروه را بـــا صفـــــا نـمی خــواهـم
صــــــــــوفـــی از وصـل دوست بــــی خـــبـــــر است
صــــــــــوفـــی بـــــــی صفـــــــا نـمــــی خـــواهــــم
تــــــــو دعــــای منـــی،تــــو ذکـــر منــی
ذکــــر و فـــکـــــر و دعــــا نــمی خـواهـم
هــــــــر طـــــــــــرف رو کنــــم تــــویـــــی قــــبــــلـــه
قــبـــلــــــه،قــــبـلـــــــه نـمــــــا نـمـــی خــــواهــــــم
مــــــرا کـــــه مـینـگـــــری،فــــدایــی تـوام
مـــــن فـــــدایــــم ، فــــدا نــمـی خــواهـم
باید از رفتن تو جامه به تن پـــــاره کنم
درد دل را به چه انگیزه توان چــاره کنم
در میخـانه گشــایید به رویــم که دمی
درد دل را به می و ساقی میخواره کنم
مگذاریـد که درد دل مـن فـاش شود
کـه دل پیـر خـرابـات ز غـم پــاره کنم
سر خـُم بادسلامت که به غمخواری آن
ذره در پـرده عشـق تـو چو خُمپـاره کنم
ز سـرا پـرده عشـقــت بــدر آیــم روزی
ساکنان سر کُویت همه آواره کــــــــــنم
هیچ دانی که زهجران تو حالم چون شد
جگرم خون و دلم خون و سرشکم خون شد
لب شیرین تو ای می زده فرهادم کرد
جانم از هر دو جهان رسته شدو مجنون شد
تارو پودم به هوا رفت و توانم بگسست
تا به تار سر زلف تو دلم مفتون شد
» آرشیو مطالب
