همه ما آدما به به نوعی از هم طلبکاریم

همیشه فکر میکنیم که حق با ماست

و این ما هستیم که میتونیم حقیقت رو ببینیم و تنها ما هستیم که کلاممون حقه !!!

حتی خیلی از ما اونقدر احساس قدرت میکنیم و در تمام عمر حقیرمون اونقدر از همه عالم و آدم طلبکار بودیم که این حس طلبکاری برامون یه عادت شده و از خدا هم طلبکاریم

و وای به وقتی که بدونیم طرف مقابلمون آدم مظلومیه

اونوقته که خودمون رو خدا میبینیم و براش حکم صادر میکنیم

اما همه اینها رو باید در جای دیگری پس بدیم

باید تقاص بدیم

وگاهی هم  به انسان بودن خودمون افتخار میکنیم

ولی انگار که ما آدمها فراموش کردیم که تنها موجوداتی در این دنیا که همنوع خودشون رو میکشند ما آدمها هستیم

و انگار فراموش کردیم که آخرتی هم وجود داره

و این ما آدمها هستیم که همیشه باید به خاطر کار نکرده محکوم بشیم

و دیگه این روزها اون مثل قدیمی هم صدق پیدا نمیکنه که میگه::

سر بیگناه تا پای دار میره اما بالای دار نمیره

بنظر من این روزها::

سر بیگناه بدون محاکمه بالای دار میره

و گاهی هم وقتی داری در کار نباشه؛؛ دست ما آدمها حکم دار رو پیدا میکنه

و این یعنی یک حقیقت